blue_roses_are_turning_BLACK

ήρθε λοιπόν κι αυτός ο χειμώνας ...
μελαγχολικός και αμείλικτος...
μέσα στη ρουτίνα και τη βροχή...
κι εμείς δουλεύουμε, αγαπάμε- αγαπιόμαστε και πορευόμαστε με βαριά βήματα προς το θάνατο...
παλεύουμε με το έξω μας - με το μέσα μας...
εγκαταλείπουμε , εγκαταλειπόμαστε ...
καλό μας χειμώνα!

and the roses turned black!

10 απλοί τρόποι να είσαι καλύτερος συγγραφέας

ΤIME, By Alexandra FranzenThis post is in partnership with The Muse. The article below was originally published on The Muse.






Διασκεδάζεις το γράψιμο; Σου βγαίνει φυσικά; Οι συνάδελφοί σου σε επαινούν;


Συγχαρητήρια! Αν δουλεύεις σε ένα γραφείο ή έχεις τη δική σου επιχείρηση είναι πιθανόν να ξοδεύεις ένα τέταρτο της μέρας σου να κάνεις ένα πράγμα.


Το γράψιμο.


...


Ζούμε σε μία εποχή όπου το γραπτό είναι ο βασιλιάς και αν πρόκειται να γράψεις 40,000 λέξεις το λιγότερο αυτό το χρόνο πρέπει να μάθεις πώς να το κάνεις σωστά!






Ορίστε 10 τρόποι να γίνεις καλύτερος συγγραφέας αμέσως:




1. Να είσαι ξεκάθαρος

2. Μπες στο νόημα

3. Εξήγησέ το όπως θα το εξηγούσες σε ένα 6χρονο

4. Γράψε από το αγαπημένο σου μέρος

5. Δώσε στον εαυτό σου ένα χρονικό όριο

6. Αναρωτήσου, τι θα έλεγε ο ήρωάς σου;

7. Κλείσε δυνατά και αποφασιστικά

8. Χρησιμοποίησε τις 7 μαγικές λέξεις "απλά θέλω να το κάνετε τώρα"

9. Πες το δυνατά

10. Φτιάξε τη μέρα κάποιου με αυτά που γράφεις.

μία αστεία κηδεία

Φορούσε τα καλά του εκείνη τη μέρα. φαινόταν πολύ ψηλός και όμορφος αλλά ήσυχος και αδύναμος. Η κοπέλα ήθελε να κουβεντιάσουνε αλλά με τόσο κόσμο δε γινόταν , άσε που ήταν και λίγο χλωμός. Αυτή πηγαινοερχόταν στο μπάνιο που ήταν εκεί δίπλα μπας και αλλάξει κάτι και φύγει ο πολύς ο κόσμος και τους αφήσει μόνους τους, οι δυο τους να τα πούνε όπως τα λέγανε παλιά. Να πάνε βόλτα δύσκολο εκείνη τη μέρα και κάθε μέρα από εδώ και πέρα. Έτσι γελούσε με το όμορφο χαμόγελό της μπας και πάρουν τις λυπημένες φάτσες τους και τους αδειάσουν τη γωνιά "πάλι θα κλάψω .... πάλι θα γελάσω" τραγουδούσε και χαμογελούσε ενώ το νευρικό της σύστημα κατέρρεε. και όλη την υπόλοιπη μέρα... μέρες. Ομίχλη στην πλατεία σαν ένα βελούδινο στρώμα που καλύπτε το πλακόστρωτο, είχε και κρύο είχε μπει Νοέμβρης πια μα δεν την ενοχλούσε το κρύο, μα η υποκρισία... τόση υποκρισία, και μετά φαγητό ήταν τόσο μα τόσο αστείο. η ομίχλη σαν όνειρο , Εφιάλτης να θέλει να φωνάξει να ζητήσει βοήθεια και να μη βγαίνει φωνή... για ένα χρόνο έτσι ήταν η ζωή της , εφιάλτης και μοναξιά. Τη στιγμή που ο καλύτερός της φίλος κατέβαινε χαμηλά ,  πιο χαμηλά στον Άδη , μια κάποια ασφυξία που δε τους άφησαν για λίγο μόνους να του πούνε ένα αντίο... ένα... αντίο! μα ποιο το νόημα,,,, τώρα πια είναι αργά. δε θα τον ξαναδεί ποτέ. να και μία περίπτωση που μπορείς να πεις τη λέξη ποτέ με όλο της το νόημα!

STOXOI ZWHS

όλοι με κάποιο όνειρο ξυπνάμε που στο τέλος της μέρας το έχουμε ξεχάσει, το έχουμε κλείσει σε ένα αποθηκάκι που βάζουμε όλα τα πράγματα που θέλουμε να ξεχάσουμε! όλοι κάτι θέλουμε, άλλος να πάει να μείνει στο εξωτερικό , άλλος να ερωτευτεί άλλος να ξεχάσει μια αγάπη που τον πλήγωσε, άλλος να χάσει κιλά, άλλος να πάρει κιλά, άλλος να έχει υγεία και να αναπνέει και αυτό του είναι αρκετό, κάποιος σκέφτεται ότι θέλει να κάνει μόνο πράγματα και επιλογές στη ζωή του που τον εκφράζουν κι ας μην του αρέσει τίποτα από αυτά που κάνει. το να ακούει κάποιος τις ανάγκες του και τα όνειρα της ψυχής του είναι πολύ σημαντικό , σε δεύτερες ζωές δεν πιστεύουμε και δεν υπάρχουν! ένα είναι το όπλο για να συνεχίσουμε να παλεύουμε για τα όνειρά μας, η αισιοδοξία, όσο δεν αφήνουμε κανέναν να μας στερήσει αυτό το χαμόγελο! ακούω τον ήχο μιας πόρτας, πάει να ανοίξει η πόρτα της αποθήκης με τις αναμνήσεις, πάω να κλειδώσω και να τις βγάλω μόνο όταν θα μαι γριά σε μία πολυθρόνα με πολλές γάτες έχοντας ζήσει τη ζωή που ήθελα και θα χρειαστώ μια ανασκόπηση , μια περίληψη του τι έκανα και πως. Αυτό το κλειδί από το αποθηκάκι θα το θάψω στην αυλή. Μίλα όμορφα σε αυτούς που αγαπάς , γιατί οι λέξεις πονάνε μένουν δεν ξεχνιούνται , τίποτα δεν ξεχνιέται . μην πέσεις όμως χαμηλά για κανέναν ακούς ψυχή μ ? κανείς δεν είναι δεδομένος και κανείς δεν είναι τέλειος και ούτε συ να είσαι .

BLACKY

αγάπη μου παντοτινή,
έφυγες ένα βράδυ απ' τη ζωή
χωρίς ελπίδα γυρισμού
μ'αυτό το χάδι αποχωρισμού.
Μικρό το αντίο. Στεναγμός.
Θανάτου σκίρτημα ξανά
Ζωή.

σαν σήμερα... πέθανες, Καρυωτάκη!

Kαλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου

και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!

Nα 'μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου

σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.




H τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει,

μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω,

να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι,

δίχως να ξέρω πού με πας και δίχως να γυρίσω!

φωνή αβύσσου αριθμός 17!!

Αυτός πέθανε. Οι ελιές μεγαλώνουν.
Αυτός πέθανε. Τα παιδιά μεγαλώνουν.
Αυτός πέθανε. Εμείς όχι.
Εμείς ζούμε. Ζουμε μια ζωή μισή.
Πονάμε κάθε μέρα
στο βλέμμα της γριάς
που μας πονάει λέγοντας
Αδικίες που κάνει η ζωή.
.........................................
ποίημα λύπης γράφω και γω
καθώς εκείνος που αγαπώ
έχει πεθάνει.
θάνατος μικρός καθημερινός
κι όμως τόσο αληθινός.
Ποίημα ψυχής σου γράφω καλέ μου.
Ψυχή απ την ψυχή μου να σου δώσω
πνοή κι ας πεθάνω
για λίγο να δω από ψηλά
εσένα
να γυρίζεις σε Εκείνη
που σε περιμένει,
ένας στόχος αθάνατος
ο θάνατός μου_η ζωή σου.
.........................................................
έχει μοιράσει ο χάροντας
ζωή σε όλους μα και σε σένα.
Δε βιάζεσαι. Λειψή στη δίνει μα δεν αντιδράς.
Δε διεκδικείς. Θα προλάβω λες
κι αρχίζεις ευθύς μιαν άλλη δουλειά.
Αρχίζεις τη ζωή σου να ζεις να ερωτεύεσαι
όλα αυτά πριν πεθάνεις.
Κοντό το νήμα σου ψυχή μου
μα η ζωή σου ύμνος
ύμνος τρελός κι αθάνατος.
...........................................

-κρυώνεις πατέρα;
-...........................
-πού μένεις πια πατέρα;
-οδός αβύσσου αριθμός 17
-μόνος σου είσαι πατέρα;
-όχι παιδί μου ο Ηλίας με προσέχει κι πονάει κάθε μέρα
-κρυώνεις πατέρα;
-............................
-να σου στείλω μια κουβέρτα μάλλινη;
-.............................
-πατέρα μου λείπεις, σ'αγαπώ δεν πρόλαβα να στο πω σε λατρεύω, κάθε μέρα με βασανίζει
-............................
-πατέρα ακούς; κρυώνεις;

A.M.

μαντινάδες Πόνου

εγκληματίας τσι καρδιάς

είσαι μα δεν το βάνει

ο λογισμός σου το κακό

απού μου έχεις κάμει

..................................

κι αν έχεις Θεε μου αφορμή

κι όλα ετούτα κάνεις

πες μου τη σε παρακαλώ

γιατί θα με πεθάνεις

..................................

Όντε πονέσει η καρδιά

που σου στειλα με δέμα

παίξε τσι Θε μου μπαλωθιά

αφού χτυπά για σένα

.....................................

Πείσμα τσι το χω τσι καρδιάς

που εμάτωσε ξανά για σένα

το βήμα τσι έχασε ταχειά

και πόθανε μένα σου μόνο βλέμμα!

.................................................

μάτωσε απόψε το φεγγάρι

φως μου

και χύθηκεν η λάβα του

στσι γειτονιές του κόσμου

...........................................

ήντα να πω να μη γροικώ

τον πόνο μέσ στα στήθια

απού χάθηκε από τη ζωή

η τρυφερή συνήθεια

.......................................

να ξεριζώσω πρέπει την καρδιά

πόνο να μην τον βάνει

για τούτο το σεβντά

όλη η ζωή δε φτάνει

...........................................

Πόνος και πίκρα στην ψυχή

όλη πονώ για σένα

απου κομμάτια γίνομαι

μένα σου μόνο βλέμμα

...........................................

Δεν τσι χωρίζει ο χωρισμός

τσι αγάπες τσι μεγάλες

γιαυτό μάθια μου δεν ανησυχώ

όντε γλεντάς με άλλες.

...................................

εμπιστοσύνη πια καμία δε σου έχω

το προτιμώ να ζω μακριά

παρά ξοπίσω σου

να τρέχω

.........................................

Καλλιά το έχω να ψοφώ

μακριά απ την αγκαλιά σου

παρά ξανά να σκοτωθώ

με ένα πισωγύρισμά σου

..........................................

μακριά σου νέα αρχή

δεν ήθελα να κάμω

μα σαν την εξεκίνησα

τι είχα και τι χάνω...                                             Mandinades : A.M.

ο καλύτερός μου φίλος!!

σήμερα θα μιλήσω για τον καλύτερό μου φίλο, εκείνον που δεν ήθελε να με πληγώσει , αλλά  το έκανε άθελά του φεύγοντας. ερχόταν το βράδυ και αν με έβλεπε μελαγχολική μου μιλούσε μέχρι να κοιμηθώ, μου έκανε παρέα και περίμενε πολλά από εμένα, ήθελε να μου δώσει τα πάντα, τον θαύμαζα, τον πίστευα , στενοχωριόμουν όταν δεν ήταν καλά, αγαπούσε τη γη και έπιανε πράγματα και τα έκανε τέχνη, φυσιολάτρης, κοιτούσαμε τα αστέρια, απολαμβάναμε τη δροσιά, και τον ελληνικό καφέ, την παρέα, τις φιλοσοφικές συζητήσεις, τις εκδρομές, με μάθαινε να δουλεύω το σώμα μου να ακούω τις ανάγκες μου, με ένα χάδι ή ένα χαστούκι με έκανε άνθρωπο, απολαμβάναμε μαζί τα απαισιόδοξα βράδια του χειμώνα, με συμβούλευε, με αγαπούσε, τον αγαπούσα και γω , γιατί ήταν ο καλύτερός μου φίλος!!

this world is simple

Τhis world is simple το λέει και το τραγούδι , αυτό που δεν καταλαβαίνουμε εμείς οι κοινοί άνθρωποι είναι ότι τα πράγματα είναι πάρα μα πάρα πολύ απλά. Γεννιόμαστε-> Πεθαίνουμε. Το ανάμεσα είναι το θέμα. Αυτό το βελάκι. Άλλοι διστάζουν.  Άλλοι το παίρνουν και το καρφώνουν στον τοίχο. Άλλοι το ζουν στο τέρμα.Όσο δεν πάει. Με αυτούς τους τελευταίους είμαι και γω. Δεν μπαίνω σε καλούπια. Είμαι 25 χρονών και δεν σκέφτηκα σοβαρά ούτε μία στιγμή να κάνω οικογένεια. Να δέσω μία αλυσίδα στο πόδι μου και να χορεύω σαν τις αρκούδες των παραμυθιών. Δεν είμαι για τέτοια!Αλλά και για τι είμαι ; να είμαι τόσο μεγάλη και να μην έχω κατασταλάξει στο πώς θέλω να 'ξοδέψω' τη ζωή μου . Ήδη την ξοδεύω όλοι την ξοδεύουμε... Εσύ πότε πιστεύεις ότι δεν ξόδεψες τη ζωή σου; Πόσο ευτυχισμένοι είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν και πολλές απαιτήσεις από τη ζωή τους... καμιά φορά τους ζηλεύω.... καμιά φορά νιώθω βέβαια ευλογημένη που είμαι αυτή που είμαι με τις αναζητήσεις και τις εκρήξεις μου! είμαι περήφανο συνονθύλευμα. Εκρηκτικό. Μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου -και σε ποιον δεν αρέσει- Ας είμαστε όλοι λίγο πιο τρελοί κάθε μέρα, να ξεφεύγουμε από τη ρουτίνα, να γλυτώσουμε τους εαυτούς μας από την βαρεμάρα! Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ξοδεύουμε! Ας τη ζήσουμε λοιπόν! όπως ακριβώς ταιριάζει στον καθένα... 

8 τρόποι να μακρύνετε τα μαλλιά σας πιο γρήγορα με φυσικό τρόπο

βασισμένο στο άρθρο της Stefanie Dawson , στο Positivemed.com

• πάρτε περισσότερες βιταμίνες
• αυξήστε τις πρωτεϊνες που καταναλώνετε
• κάντε μασάζ σε όλο το κεφάλι την ώρα που λούζεστε
• δοκιμάστε το μίγμα : ένα κουταλάκι  βότκα, 5 σταγόνες λάδι λεβάντας, και 3 σταγόνες λάδι από δεντρολίβανο, μία κουταλιά νερό και ανακατέβετε , εφαρμόζετε σε όλο το κεφάλι
• αποφύγετε τα προϊόντα styling
• βράστε ένα κρεμμύδι και με το νερό πλύντε τα μαλλιά σας
• κάντε πολτό μία πατάτα, βάλτε μέσα το ασπράδι ενός αυγού και ένα κουταλάκι μέλι ανακατέψτε, χρησιμοποιείστε σαν μάσκα μετά το λούσιμο , ξεβγάλτε καλά. 

just be yourself!!

το να είσαι ο εαυτός σου είναι το πιο σημαντικό, να λες αυτά που νιώθεις ακόμη, να μην πέφτεις ψυχολογικά , να κάνεις κάθε μέρα μία καινούρια αρχή και να κοιτάς τους στόχους σου τους προσωπικούς, ποτέ μην ταυτίζεσαι με κάποιον απόλυτα, να είσαι ο εαυτός σου γιατί είναι ο μόνος που πραγματικά έχεις !!! 

shit happens!!!

ΓΙΑ ΑΥΤΟ KEEP GOING !!!

Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ... ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΩΡΟ... ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ  ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ , ΚΟΙΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ !!! 

κι αν πτωχική τη βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε...

πολλά μπορεί να σκεφτεί κανείς με ένα τέτοιο ποίημα... ένα ωραίο πρωινό του ιανουαρίου, αλκυονίδες μέρες σου λέει... στην κρήτη... σε κινητοποιεί... σου δίνει έναυσμα, να ζήσεις, να τολμήσεις... γίνεσαι και εσύ ένας ... φιλολογίσκος! και μετά , μετά τι; εκεί είναι το θέμα για τον καβάφη, το ταξίδι είναι ο προορισμός μας. δεν υπάρχει μετά αλλά το τώρα, εκεί είναι η ουσία. δεν υπάρχει αθανασία... γεννιόμαστε - πεθαίνουμε... το ανάμεσα είναι το θέμα... καλημέρες!!