Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

10 απλοί τρόποι να είσαι καλύτερος συγγραφέας


ΤIME, By Alexandra FranzenThis post is in partnership with The Muse. The article below was originally published on The Muse.






Διασκεδάζεις το γράψιμο; Σου βγαίνει φυσικά; Οι συνάδελφοί σου σε επαινούν;


Συγχαρητήρια! Αν δουλεύεις σε ένα γραφείο ή έχεις τη δική σου επιχείρηση είναι πιθανόν να ξοδεύεις ένα τέταρτο της μέρας σου να κάνεις ένα πράγμα.


Το γράψιμο.


...


Ζούμε σε μία εποχή όπου το γραπτό είναι ο βασιλιάς και αν πρόκειται να γράψεις 40,000 λέξεις το λιγότερο αυτό το χρόνο πρέπει να μάθεις πώς να το κάνεις σωστά!






Ορίστε 10 τρόποι να γίνεις καλύτερος συγγραφέας αμέσως:




1. Να είσαι ξεκάθαρος

2. Μπες στο νόημα

3. Εξήγησέ το όπως θα το εξηγούσες σε ένα 6χρονο

4. Γράψε από το αγαπημένο σου μέρος

5. Δώσε στον εαυτό σου ένα χρονικό όριο

6. Αναρωτήσου, τι θα έλεγε ο ήρωάς σου;

7. Κλείσε δυνατά και αποφασιστικά

8. Χρησιμοποίησε τις 7 μαγικές λέξεις "απλά θέλω να το κάνετε τώρα"

9. Πες το δυνατά

10. Φτιάξε τη μέρα κάποιου με αυτά που γράφεις.

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

μία αστεία κηδεία

Φορούσε τα καλά του εκείνη τη μέρα. φαινόταν πολύ ψηλός και όμορφος αλλά ήσυχος και αδύναμος. Η κοπέλα ήθελε να κουβεντιάσουνε αλλά με τόσο κόσμο δε γινόταν , άσε που ήταν και λίγο χλωμός. Αυτή πηγαινοερχόταν στο μπάνιο που ήταν εκεί δίπλα μπας και αλλάξει κάτι και φύγει ο πολύς ο κόσμος και τους αφήσει μόνους τους, οι δυο τους να τα πούνε όπως τα λέγανε παλιά. Να πάνε βόλτα δύσκολο εκείνη τη μέρα και κάθε μέρα από εδώ και πέρα. Έτσι γελούσε με το όμορφο χαμόγελό της μπας και πάρουν τις λυπημένες φάτσες τους και τους αδειάσουν τη γωνιά "πάλι θα κλάψω .... πάλι θα γελάσω" τραγουδούσε και χαμογελούσε ενώ το νευρικό της σύστημα κατέρρεε. και όλη την υπόλοιπη μέρα... μέρες. Ομίχλη στην πλατεία σαν ένα βελούδινο στρώμα που καλύπτε το πλακόστρωτο, είχε και κρύο είχε μπει Νοέμβρης πια μα δεν την ενοχλούσε το κρύο, μα η υποκρισία... τόση υποκρισία, και μετά φαγητό ήταν τόσο μα τόσο αστείο. η ομίχλη σαν όνειρο , Εφιάλτης να θέλει να φωνάξει να ζητήσει βοήθεια και να μη βγαίνει φωνή... για ένα χρόνο έτσι ήταν η ζωή της , εφιάλτης και μοναξιά. Τη στιγμή που ο καλύτερός της φίλος κατέβαινε χαμηλά ,  πιο χαμηλά στον Άδη , μια κάποια ασφυξία που δε τους άφησαν για λίγο μόνους να του πούνε ένα αντίο... ένα... αντίο! μα ποιο το νόημα,,,, τώρα πια είναι αργά. δε θα τον ξαναδεί ποτέ. να και μία περίπτωση που μπορείς να πεις τη λέξη ποτέ με όλο της το νόημα!